یکی از معتقدات مشترک شیعه و اهل تسنن، برخلاف وهابیت موضوع توسل به انبیا و اولیای الهی میباشد. یکی از اولیای الهی که حتی بزرگان اهل تسنن نیز به ایشان متوسل میشدهاند حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) میباشد که در اینجا به چند مورد اشاره میکنیم:
۱- ابن سمعون (متوفای ۳۸۷ هـ.ق):
وی پیرامون امام هفتم به نقل از شافعی مینویسد:
«شافعی همیشه میگفت: قبر موسی کاظم نوشداروی مجرب است»
(ابن سمعون، أبو الحسن محمد بن أحمد بن إسماعیل بن عنبس البغدادی، أمالی ابن سمعون، جلد ۱، صفحه ۱۲۵)
۲- الدمیری (متوفای ۸۰۸ هـ.ق):
ایشان نیز همانند ابن سمعون نقل میکند که امام شافعی قبر آن حضرت را نوشدارویی مجرب میدانست. «شافعی همیشه میگفت: قبر موسی کاظم نوشداروی مجرب است»
(الدمیری، کمال الدین محمد بن موسى بن عیسى، الوفاه: ۸۰۸ هـ، حیاه الحیوان الکبرى جلد ۱، صفحه ۱۸۹، ناشر :دار الکتب العلمیه – بیروت / لبنان – ۱۴۲۴ هـ – ۲۰۰۳م، الطبعه: الثانیه، تحقیق: أحمد حسن بسج)
۳- ابن صباغ مالکی (متوفاى۸۵۵ هـ):
ابن صباغ در کتاب الفصول المهمه مینویسد: «و او [موسی بن جعفر علیهاالسلام] نزد اهالی عراق به باب حوائج الی الله معروف بود چرا که در بر آورده شدن حاجات مسلمانان و رسیدن به مطلوب آنان و بر آورده شدن نیازمندی آنان و رسیدن به مقاصد آنان نتیجه حاصل میشد»
(ابن صباغ المالکی المکی، علی بن محمد بن أحمد (متوفاى۸۵۵ هـ)، الفصول المهمه فی معرفه الأئمه، جلد ۲ صفحه ۹۳۲، تحقیق: سامی الغریری، ناشر :دار الحدیث للطباعه والنشر ـ قم، الطبعه: الأولى، ۱۴۲۲هـ )
۴- ابن حجر هیثمی (متوفای ۹۷۳ هـ.ق):
ابن حجر هیثمی نیز در کتاب الصواعق المحرقه خود که رد بر مذهب و مکتب شیعه میباشد، پیرامون شخصیت موسی بن جعفر سلام الله علیهما مینویسد: «موسی کاظم علم و معرفت و فضل و کمال را از پدرش به ارث برد و در اثر عفو و گذشت و بردباری که از خود نشان میداد، ملقب به «کاظم» شد؛ نزد عراقی¬ها به «باب الحوائج نزد خدا» معروف بود و در زمان خودش عابدترین، عالمترین و بخشندهترین فرد بود»
(الهیتمی، ابوالعباس أحمد بن محمد بن علی ابن حجر (متوفاى۹۷۳هـ)، الصواعق المحرقه علی أهل الرفض والضلال والزندقه، جلد ۲ صفحه ۵۹۰، تحقیق عبد الرحمن بن عبد الله الترکی – کامل محمد الخراط، ناشر: مؤسسه الرساله – لبنان، الطبعه: الأولى، ۱۴۱۷هـ – ۱۹۹۷م)