یعقوبی در تاریخ خود می‌نویسد:
موسی بن جعفر (علیه السلام) وصیت کرد که دخترانش شوهر نکنند و هیچ کس از آنان شوهر نکرد، مگر ام سلمه که در مصر به ازدواج قاسم بن محمد بن جعفر بن محمد در آمد.
در پاسخ به سخن یعقوبی باید گفت:
این وصیت برخلاف سنت رسول خدا و سیره اهل بیت عصمت و طهارت است. هرگز چنین وصیتی از امام معصوم صادر نمی‌شود چرا که در بسیاری از آیات قرآن، خداوند متعال به «ازدواج» بسیار سفارش نموده است.
و آن حضرت نیز چنین وصیت نکردند.
نظر دیگر این است که دختران حضرت موسی بن جعفر (علیهم السلام) مخصوصاً حضرت معصومه، از نظر کمال علمی و معنوی در حد بسیار بالایی قرار داشتند و کسی همسنگ و همسر آنها پیدا نمی‌شد. یکی از معیارها که باید در ازدواج مورد توجه قرار بگیرد «کفو» و «هم سطح» بودن است.
در این مورد هم می‌توان گفت:
سیره ائمه اطهار این نبوده که دختران خود را به جهت پیدا نشدن همسنگ در خانه نگه دارند. همان‌گونه که امیر المؤمنین (علیه السلام)، حضرت زینب را با مقامی نزدیک به معصوم، به ازدواج عبدالله بن جعفر درآورد.
با مطالعه بیشتر شاید بتوان این احتمال را قوی‌تر دانست که:
ترس و وحشت ناشی از حکومت پر از خفقان و اختناق هارون به گونه‌ای بود که کسی جرأت نمی‌کرد برای ازدواج با دختران امام (علیه السلام) به خواستگاری رفته و داماد آن حضرت شود. زیرا رفت و آمد به خانه حضرت، زمینه را برای قتل و آزار آنان فراهم می‌ساخت.
خوش به سعادت اهالی این سرزمین، به ویژه دختران آن، که افتخار میزبانی از آن حضرت نصیب‌شان شده و سال روز تولد ایشان به نام «روز دختر» نامیده شده است.
این روز را به «دختران عزیز» تبریک می‌گوییم.