لعن آزاردهندگان فاطمه (س) در قرآن

اهل بیت (ع) در قرآن
بازدید: 89

إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا (۱)
آنها که خدا و پیامبرش را ایذاء می‏کنند خداوند آنها را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور می‏سازد، و برای آنان عذاب خوار کننده ‏ای آماده کرده است. (۲)
در این نوشته، با استناد به منابع اهل سنت به نمونه هایی از ایذاء و آزاری که بر بانوی دو عالم گذشته است می پردازیم. قبل از آن به این حدیث توجه کنید:
قال رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله: فاطمه بضعه منی، فمن اغضبها اغضبنی. (۳)
رسول خدا فرمودند: فاطمه پاره ی تن من است، هرکس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده.
مطابق آیه فوق اذیت رسول خدا(ص) موجبات لعن و عذاب الهی را به همراه خواهد داشت و با استناد به روایت بالا خشم فاطمه (س) خشم رسول خداست، در نتیجه لعنت و عذاب خوار کننده در انتظار آزاردهندگان خواهد بود.

نمونه هایی از خشم و نارضایتی حضرت فاطمه(س) در منابع اهل سنت:
۱. فوجدت ای فغضبت فاطمه علی ابی بکر فهجرته فلم تکلمه حتی توفیت فلما توفیت دفنها زوجها علی لیلا و لم یوذن بها ابابکر و صلی علیها (۴)
یعنی فاطمه سلام الله علیها در حال خشم و غضب ابی بکر را ترک کردند و بر او غضبناک ماندند و با او حرف نزدند تا وفات نمودند آن گاه امیرالمومنین علی علیه السلام بر او نماز گزاردند و شبانه ایشان را دفن کردند و به ابی بکر نگفتند که بر جنازه حاضر شود و نماز بخواند.
۲. علاوه بر این مطلب که در صحیحین آمده ، محمد بن یوسف گنجی شافعی و ابو محمد عبد الله هم بن مسلم بن فتیبه دینوری روایت می کنند که حضرت فاطمه سلام الله علیها در بستر بیماری به ابی بکر و عمر فرمودند:
انی اشهد الله و ملائکته انکما اسخطتمانی و ما ارضیتمانی لئن لقیت النبی لاشکونکما (۵)
معنی این عبارت این است که حضرت زهرا به ابی بکر و عمر فرمودند: خدا و ملائکه را شاهد و گواه می گیرم که شما دو نفر (ابی بکر و عمر) مرا بسخط آوردید و رضایت مرا فراهم ننمودید اگر پیغمبر را ملاقات کنم شکایت شما را خواهم نمود.

پی نوشتها:
(۱)سوره مبارکه احزاب آیه ۵۷
(۲) ترجمه آیت الله مکارم شیرازی
(۳) مسند احمد حنبل ۷ ج ۴، ص ۳۲۹، صحیح بخارى، ج ۵، ص ۹۶ ش ۲۷۸
(۴) صحیح البخاری، ج ۳،‌ ص ۱۱۲۶، ح۲۹۲۶، باب فَرْضِ الْخُمُسِ، تحقیق د. مصطفى دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامه – بیروت، الطبعه: الثالثه، ۱۴۰۷ – ۱۹۸۷
(۵) باب ۹۹ کفایه تالیف محمد بن یوسف گنجی شافعی، الامامه و السیاسه صفحه ۱۴، تالیف ابو محمد عبد الله هم بن مسلم بن فتیبه دینوری

برچسب ها: ابوبکر, امام_علی, اهل_بیت, پیامبر_اکرم, حضرت_فاطمه, سوره_احزاب, صحیح_بخاری, عمر_بن_خطاب, مسند_احمد_حنبل
نوشتهٔ بعدی
حمله عمر به خانه حضرت فاطمه (س) در کتب وهابیون
نوشتهٔ پیشین
شیعیان همانند مشرکان عمل می کنند

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.