مصداق سوره کوثر از دیدگاه شیعه

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * اِنّا اَعطَیناکَ الکَوثَر * فَصَلِ‏ّ لِرَبِّکَ وانحَر * اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الاَبتَر

ای فاطمه، ای عزیز داور
ای معنی جاودان کوثر
ای گنج هزار گونه گوهر
وی خوانده تو را خدای، کوثر
نسل تو، نگاهبان دین است
بر تاج تو، یازده نگین است

شیخ طبرسی مشهورترین مفسر عالم تشیع در «مجمع‏البیان» شأن نزول سوره کوثر را این‌گونه آورده است: مفسّران از ابن‏عباس نقل کرده‏اند که سوره کوثر در باره عاص بن وائل سهمى نازل شده و این موقعى بود که رسول خدا(ص) از مسجد بیرون می‏آید که عاص، حضرت را در نزدیکى در بنی‏سهم دید و با آن گرامی، ملاقات و گفتگو کرد. این در حالى بود که عدّه‏اى از بزرگان قریش در مسجد نشسته بودند. چون عاص به جمع آنها پیوست، پرسیدند:
«با کى صحبت می‌کردى؟»
گفت: «با این ابتر. این ماجرا بعد از فوت عبد اللَّه، فرزند رسول خدا(ص) و خدیجه(س) بود و طبق رسم و عادت عربِ جاهلى، کسى را که پسر نداشت ابتر می‌نامیدند.»
قریش هم در موقع مرگ عبداللَّه، آن بزرگوار را ابتر و صنبور نامیدند. (و صنبور به شخصى می‌گویند که برادر و فرزندى نداشته باشد)

آن‏گاه «طبرسی» دربارۀ واژه «کوثر» می‏نویسد: برخی برآنند که کوثر به مفهوم خیر و نیکی بسیار است و برخی دیگر بر این باورند که به معنای زیادی و فراوانی نسل و فرزند است. این معنا در نسل پاک پیامبر(ص) و فرزندان فاطمه(س) آشکار شده است؛ به گونه‏ای که امروزه، شمارش آنان امکان‏پذیر نیست و این برکت تا روز رستاخیز ادامه خواهد داشت.

مجمع البیان فی تفسیر القرآن، طبرسى فضل بن حسن‏ طبرسی، انتشارات ناصر خسرو، تهران‏، ۱۳۷۲، ش ، ج‏۱۰، ص۸۳۶ در ذیل آیه.
منبع: سایت ماهنامه مبلّغان