آیا کلمه “مولا” به معنی “دوست” نیست؟ ۲

اهل بیت (ع) در قرآن
بازدید: 99

نمونه ای دیگر از تفاسیر علمای اهل سنت در مورد غدیر خم و آیه ۳ سوره مائده (آیه اکمال دین) بدین صورت است:

عن زید بن ارقم و البراء قالا: کنّا مع رسول الله(ص) یوم غدیرخم و نحن نرفع غصن الشجره عن رأسه فقال:«ألا ان الله ولیی و أنا ولی کلّ مؤمن، من کنت مولاه فعلی مولاه».

زید بن ارقم از پیامبر اکرم(ص) نقل می کند که ایشان فرمودند:
آگاه باشید که خدا ولی من است و من ولی و سرپرست همه مومنان، هر کس را که من سرپرست و مولای اویم، علی(ع) سرپرست و مولای اوست.

نویسنده پس از ذکر حدیث چنین می‌گوید:
«و هذا حدیث غریب صحیح و قد روی حدیث غدیر خم عن رسول الله(ص) نحو مائه نفس و فیهم العشره و هو حدیث ثابت لا أعرف له عله. تفرّد علی بهذه الفضیله لم یشرکه فیها احد؛

این حدیثِ غریب، اما صحیحی است که حدود صد نفر که عشره مبشره هم در میان آنهاست، نقل کرده‌اند. علی به این فضیلت یگانه شده است؛ به گونه‌ای که هیچ کس در این فضیلت با او برابر نیست»

نکته: بی شک فضیلتی که – طبق گفته این مفسر اهل سنت- هیچ کس به آن یگانه نشده است نمی تواند “دوستی” باشد بلکه مومنان همه با هم برادر و دوست هستند و این فضیلتی برای حضرت علی(ع) به شمار نمی آید. فلذا آن فضیلت، همان “ولایت و سرپرستی” مومنان است نه دوستی با آنان!

شرح مذاهب اهل السنه، ابن شاهین (۳۸۵.ق)، احمد بن عثمان، ج۱، ص۱۰۴، مصر، مؤسسه قرطبه، ۱۴۱۵.

برچسب ها: امام_علی, اهل_بیت_در_قرآن, غدیر, غدیر_در_قرآن, مولا, ولایت, ولی
نوشتهٔ بعدی
غدیر در قرآن و منابع اهل سنت (۲)
نوشتهٔ پیشین
معرفی کتاب “آنگاه هدایت شدم”

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.