بگم یا نگم! آخرش چی بگم؟!

همین جوری که تو فضای مجازی چرخ می زدم، چشمم به یه مطلب افتاد.
یه بنده خدایی نوشته بود: چه کاریه موقع آب خوردن میگین سلام بر حسین. حسین که تشنه آب نبود، تشنه انسانیت، آزادگی و … بود. از این به بعد وقتی کسی رو بخشیدیم بگیم سلام بر حسین و …
این حرفا منو یاد شاگردی انداخت که همیشه توی درس ریاضی نمرش عالی بود، ولی بقیه درسا رو بیخیال. اونقدر بهش گفتن و تو سرش زدن که آخر سال همه درسا خوب شد ولی ریاضی افتاد!
لازم نیست برای اضافه کردن یه خوبی به خودمون، امتیازای دیگه رو از دست بدیم.
بله درسته وقتی کسی رو بخشیدیم بگیم سلام بر حسین، ولی وقتی آبم خوردیم بازم میگیم سلام بر حسین.
خود امام حسین گفتن وقتی آب گوارایی نوشیدی از ما یاد کن. (المصباح للکفعمی ص ۹۶۷)
یه نکته دیگه هم هست که مهمه؛
وقتی کسی تشنه بودن امام و نوزاد شش ماهه رو کنار میزاره و اون یکی فضائل امام رو میگه، آدمیزاده دیگه، شک میکنه نکنه جریانی باشه بخواد کار کسایی که آب رو روی امام بستن ماس مالی بکنه. امید به خدا که این جور نیست.
ولی به دوست خوبم میگم چشم، هم موقع آب خوردن میگیم سلام بر حسین، هم به نکته هایی که اشاره کردی عمل می کنیم.
شرمنده هم نیستیم به خاطر گریه برای لب تشنه، چون خود ائمه این توصیه رو داشتن. شرمنده ایم چون جا داره خیلی بیشتر تو راهشون تلاش کنیم ولی نمی کنیم.