حب و بغض اهل بیت (ع)

اهل بیت (ع) در قرآن
بازدید: 115

مَن جَاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاءَ بِالسَّیِّئَهِ فَلا یُجْزَى الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِئَاتِ إِلاَّ مَا کَانُوا یَعْمَلَونَ (۱)
کسی که کار نیکی انجام دهد برای او پاداشی بهتر از آن است و به کسانی که کار بدی انجام دهند مجازاتی جز اعمالشان داده نمی‏شود.

روى الحاکم الحسکانی (الحنفی) قال: أخبرنا أحمد بن عبد الله بن أحمد (بإسناده المذکور) عن أبی جعفر یقول: دخل أبو عبد الله الجدلی على أمیر المؤمنین فقال له: یا أبا عبد الله ألا أخبرک بقول الله تعالى: (من جاء بالحسنه – إلى قوله – یعملون)؟
قال: بلى جعلت فداک.

حاکم حسکانی از راویان حنفی مذهب روایت می کند: ابوعبدالله جدلی به محضر امام علی(ع) رسید. حضرت به وی فرمود:
ای اباعبدالله آیا می خواهی تو را از فرمایش خداوند متعال در آیه “مَن جَاءَ بِالْحَسَنَهِ …” آگاه سازم.
اباعبدالله عرض کرد: آری فدایت شوم.

قال: الحسنه حبنا أهل البیت، والسیئه بغضنا (۲)
امیرالمومنین (ع) فرمود:
الحسنه” حب و دوستی ما اهل بیت و “السیئه” بغض و دشمنی با ماست.

پی نوشتها:
(۱) سوره مبارکه قصص آیه ۸۴
(۲) شواهد التنزیل: ج۱ ص۴۲۵ – ۴۲۶. غایه المرام: ص۵۸۰.

برچسب ها: اهل_بیت, حب_اهل_بیت, سوره_قصص
نوشتهٔ بعدی
بررسی مفهوم عبادت از نظر وهابیت
نوشتهٔ پیشین
معرفی کتاب “خطابه غدیر در آینه اسناد”

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.