«… وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ… » (۱)
و آنان ایثار می کنند و ترجیح می دهند دیگران را بر خودشان، گرچه خود آنها محتاج باشند.
مردی آمد نزد رسول خدا (ص) و از گرسنگی شکایت کرد، رسول خدا فرستادند نزد زنهایشان، آنها گفتند چیزی نداریم جز آب، رسول خدا فرمود: کیست این مرد را امشب طعام بدهد؟
امیرالمومنین (ع) عرضه داشت، من یا رسول الله و سپس آمد نزد فاطمه (س) و فرمود: ای دختر رسول خدا من امشب مهمان دارم در خانه غذا چه داریم؟
فاطمه (ع) فرمود: فقط غذائی برای این دختر بچه داریم ولی همان را برای مهمان شما ایثار می کنیم.
امیرالمومنین(ع) فرمود: ای دختر محمد (ص)، دختر را بخوابان و چراغ را خاموش کن تا غذا نخوردن ما و کمی طعام معلوم نشود!
آنها شروع کردند به خوردن غذا و امیرالمومنین دست به سوی غذا می برد و دهانش را می‌جنباند ولی چیزی نمی خورد بطوری که مهمان خجالت نکشد وقتی مهمان دست از غذا کشید، چراغ را آوردند مشاهده نمودند ظرف غذا پر است از غذا !!
آن شب صبح شد؛ امیرالمومنین(ع) به مسجد رفته و با رسول خدا(ص) نماز خواندند.
رسول خدا نگاهی به امیرالمومنین کرده شدیداً گریستند و فرمودند:
ای علی، خداوند از عمل دیشب شما در عجب و خوشحالی است و این آیه را خواند: «وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ» (۲)
پی نوشتها:
(۱) سوره حشر آیه ۹
(۲) بحار الانوار، ج ۴۱، ص ۲۸