مَن جَاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاءَ بِالسَّیِّئَهِ فَلا یُجْزَى الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِئَاتِ إِلاَّ مَا کَانُوا یَعْمَلَونَ (۱)
کسی که کار نیکی انجام دهد برای او پاداشی بهتر از آن است و به کسانی که کار بدی انجام دهند مجازاتی جز اعمالشان داده نمیشود.
روى الحاکم الحسکانی (الحنفی) قال: أخبرنا أحمد بن عبد الله بن أحمد (بإسناده المذکور) عن أبی جعفر یقول: دخل أبو عبد الله الجدلی على أمیر المؤمنین فقال له: یا أبا عبد الله ألا أخبرک بقول الله تعالى: (من جاء بالحسنه – إلى قوله – یعملون)؟
قال: بلى جعلت فداک.
حاکم حسکانی از راویان حنفی مذهب روایت می کند: ابوعبدالله جدلی به محضر امام علی(ع) رسید. حضرت به وی فرمود:
ای اباعبدالله آیا می خواهی تو را از فرمایش خداوند متعال در آیه “مَن جَاءَ بِالْحَسَنَهِ …” آگاه سازم.
اباعبدالله عرض کرد: آری فدایت شوم.
قال: الحسنه حبنا أهل البیت، والسیئه بغضنا (۲)
امیرالمومنین (ع) فرمود:
“الحسنه” حب و دوستی ما اهل بیت و “السیئه” بغض و دشمنی با ماست.
پی نوشتها:
(۱) سوره مبارکه قصص آیه ۸۴
(۲) شواهد التنزیل: ج۱ ص۴۲۵ – ۴۲۶. غایه المرام: ص۵۸۰.