بسم الله الرحمن الرحیم
اهل بیت(ع) در آیه مباهله
عبدالله‌بن‌عمر بیضاوی در تفسیر خود ذیل آیه مباهله (۱) چنین می‌نویسد:
پیامبر اسلام (ص) برای مباهله با مسیحیان نجران، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام را همراه خود آورد و به آنها فرمود: هنگامی که من دعا کردم، شما آمین بگویید.
اسقف آنها گفت: ای مسیحیان، من صورتهایی را می‌بینم که اگر خداوند را برای کندن کوه از جای خود بخواهند، [کوهها] از جای خود کنده می‌شوند. با آنها مباهله نکنید که هلاک می‌شوید. سپس آنان به پرداخت جزیه راضی شدند.
پیامبر اسلام (ص) فرمود: قسم به خدایی که جانم در دست اوست، اگر مباهله می‌کردند، تبدیل به میمون و خوک می‌شدند… نجران و اهل آن، حتی پرندگان نشسته بر شاخه‌های درختانشان نیز از بین می‌رفتند.
بیضاوی در ادامه چنین می‌گوید:
و هو دلیل علی نبوته و فضل من أتی بهم من اهل بیته؛
این [حادثه و روایت] دلیلی بر نبوت [پیامبر اسلام] و دلیلی بر برتری و فضیلت اهل بیت آن حضرت است که همراه او [به مباهله] آمده بودند. (۲)
همچنین فخر رازی (۳) ذیل آیه مباهله می نویسد:
و روی انه علیه السلام لما خرج فی المرط الاسود فجاء الحسن (ع) فأدخله ثم جاء الحسین (ع) فادخله، ثم فاطمه، ثم علی (ع)، ثم قال: انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً.
روایت شده است که پیامبر اسلام (ص) با یک عبای پشمی سیاه رنگ از منزل خارج شد، حسن (ع) آمد و آن را داخل عبای خود نمود و سپس حسین (ع) آمد، او را نیز در زیر عبای خود قرار داد، سپس علی و فاطمه (ع) آمدند و سپس آن حضرت (ص) فرمود: خدا می‌خواهد پلیدی را فقط از شما اهل بیت دور کند و شما را کاملاً پاک سازد.
فخر رازی پس از نقل این روایت چنین می‌نویسد:
واعلم ان هذه الروایه کالمتفق علی صحتها بین اهل التفسیر و الحدیث؛ (۴)
بدان که در مورد صحت این روایت بین مفسران و محدثان اتفاق نظر وجود دارد.
پی نوشتها:
(۱) سوره آل عمران آیه ۶۱
(۲) البیضاوی، تفسیر البیضاوی، ج ۱، ص ۱۶۳، دارالکتب العلمیه، بیروت، چاپ اول، ۱۹۸۸م.
(۳) ابوعبدالله محمد بن عمر بن حسین رازی الهروی (۵۴۴-۶۰۴ ق) ملقب به “فخرالدین رازی” و معروف به “شیخ الاسلام هرات” می باشد. او بر علوم عقلی و نقلی، تاریخ، کلام، فقه، اصول و علوم ادبی عصر خود تسلط کامل داشت.
(۴) تفسیر الفخر الرازی، ج ۸، ص ۸۸-۸۹.