روزی جناب عمربن خطاب آیه « وَفَاکِهَهً وَأَبًّا» (۱) را می خواند کلمه «ابّ» را نفهمید که به چه معناست، گفت: لزومی ندارد یاد بگیریم و در کتاب خدا لازم نیست زیاد تعمق و تفکر کنیم!!! از قرآن هرچه می دانید عمل کنید و هر چه را که نمی دانید به خدا واگذارش کنید!!! (۲)
همچنین روایت شده است که شخصی به خلیفه گفت: من شدیدترین آیه را در قران می دانم. جناب عمربن خطاب با تازیانه بر سر او کوبید و گفت: به تو چه مربوط که در قران تحقیق می کنی! (۳)
از طرفی قول مشهور جناب عمر بن خطاب که در حضور پیامبر(ص) به ایشان جسارت کرده و نسبت هذیان گفتن به ایشان دادند و گفتند قرآن به تنهایی برای ما کافیست، را بارها شنیده ایم (۴)
ما از عزیزان اهل سنت تقاضا داریم این مساله را برای ما روشن کنند که بالاخره قرآن به تنهایی کافی است یا خیر؟ و اگر کافی است، قرآنی را که ندانیم و لازم نیست که تحقیق کنیم و بدانیم چه گفته، به چه درد ما خواهد خورد!؟
پی نوشتها:
(۱) سوره عبس آیه ۳۱
(۲) تفسیر ابن جریر ج ۳۰ ص ۳۸- مستدرک ج۲ ص۵۱۴- تفسیر کشاف ج۳ ص ۲۵۳- الموافقات شاطبی ج۱ ص۲۱ و ۲۵- الدر المنثور ج ۶ ص ۳۱۷
(۳) الدر المنثور ج۲ص۲۲۷
(۴) صحیح بخاری ج ۱ ص ۳۷