چرا هیچ کسی نسبت به پیمان شکنی در غدیرخم اعتراض نکرده است؟

شبهه:
چرا حتی یک نفر از این ۱۲۰ هزار نفری که به قول شما در غدیر خم با حضرت (علی علیه السلام) بیعت کردند پس از شنیدن به قول شما کودتا در سقیفه به جانب مدینه نمی آید تا علت امر را جویا شود و یا کسی از صحابه به این امر اعتراض نمی کند؟

پاسخ:
ادعاى عدم اعتراض صحابه، در واقعه غدیر باطل است. و کم نبودند یاران راست گویى که بر پیمان خود اصرار کرده و سران سقیفه را از عمل هولناک خود نهى کردند.بسیاری از مسلمانان و صحابه تا آخر عمر و برخی دیگر تا ماهها بعد با ابوبکر بیعت نکردند ؛ ولی بعد از آن که ابوبکر به قدرت کامل رسید ، با زور شمشیر و سرنیزه مخالفین را مجبور به بیعت کردند. برای مثال:

ابن عبد ربّه معتزلی در کتاب «العقد الفرید» به هنگام شمارش کسانی که با ابوبکر بیعت نکرده بودند، می‌گوید: « علی (علیه السّلام) عباس، زبیر و سعد بن عباده در خانه فاطمه (علیها السّلام) تحصّن نموده بودند. ابوبکر به عمر بن خطّاب مأموریت داد تا برود و آنان را برای بیعت، از خانه بیرون آورد و در صورت مقاومت با آنان درگیر شود. عمر با شعله آتشی که همراه داشت، به سوی آنها حرکت کرد. فاطمه (علیها السّلام) چون با این صحنه مواجه گردید. فرمود: «ای پسر خطّاب! آتش آورده‌ای تا خانه مرا به آتش کشی؟ عمر گفت: آری، مگر آن که به آنچه امّت در آن داخل شده (بیعت اجباری با ابوبکر) شما هم داخل شوید…» (العقد الفرید، أندلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج ۴، ص ۲۴۷.) چنانچه محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح ترین کتاب اهل سنت بعد از قرآن درباره عدم بیعت حضرت زهرا سلام الله علیها و ناراحتی آن حضرت از دست ابوبکر می نویسد : فاطمه دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از دست ابوبکر ناراحت شد ، و تا زمانی که از دنیا نرفته بود ، از دست او ناراحت بود (صحیح البخاری ، ج۴ ، ص۴۲، ح ۲۸۶۲.)

یعقوبی نیز مخالفت برخی اصحاب از بیعت با ابوبکر را چنین گزارش می‌دهد: « تخلّف عن بیعه أبی بکر قوم من المهاجرین والأنصار ، و مالوا مع علی بن أبی طالب ، منهم : العباس بن عبد المطلب ، والفضل بن العباس ، والزبیر بن العوام بن العاص ، وخالد بن سعید ، والمقداد بن عمرو ، وسلمان الفارسی، وأبوذر الغفاری ، وعمار بن یاسر ، والبراء بن عازب، وأبی بن کعب.» (الیعقوبی، أحمد بن أبی یعقوب بن جعفر بن وهب بن واضح (متوفاى۲۹۲هـ)، تاریخ الیعقوبی،ج۲، ص ۱۲۴،ناشر: دار صادربیروت.)

گروهی از بزرگان تاریخ و سیره نویس همچون طبری، ماوردی و نویری، نوشته‌اند: گروه انبوهی از قبیله «اسلم» در کوچه و بازار مدینه حضور به هم رسانده تا به نفع ابوبکر (به اجبار) از مردم بیعت بگیرند. عمر همواره می‌گفت: « هنگامی که قبیله اسلم را دیدم به پیروزی یقین پیدا کردم.» (تاریخ الطبری، طبری، دار الکتب العلمیه، بیروت، ج ۲، ص ۲۴۴.)

براء بن عازب حضور نظامیان و شبه نظامیان در مدینه برای گرفتن بیعت اجباری به نفع ابوبکر را این چنین گزارش نموده: «زمانی نگذشت در حالی که من همراه ابوبکر بودم عمر، ابوعبیده و گروهی از حاضران در سقیفه با «لباس‌های نظامی» حاضر شده و هر کس از کنارشان می‌گذشت را گرفته و به زور دست او را به عنوان بیعت بر دست ابوبکر می‌کشیدند.» (نثر الدر فی المحاضرات، أبو سعد منصور بن الحسین الآبی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ج ۱، ص ۲۷۸.)

اینها تنها چند نمونه از چندین و چند سند معتبر اهل سنت و جماعت است که نشان می دهد تمامی صحابه (که به اعتقاد اهل سنت همه شان عادل بوده و مجتهد هم هستند) با ابوبکر بیعت ننموده و با پیمان شکنان واقعه غدیرخم مخالفت کرده اند.