بدعت یا خیال باطل

وهابیت
بازدید: 31

از زشت ترین پدیده ها در آیین وهّابیّت این است که هر چیزى که با افکار آنان تطبیق نکند، آن را بدعت شمرده و شرک مى دانند، که به چند مورد از آنها اشاره مى شود.

سجده بر تربت بدعت است:
صالح فوزان عضو هیئت إفتاء سعودى مى نویسد: «السجود على التربه المسمّاه تربه الولیّ إن کان المقصود منه التبرّک بهذه التربه والتقرّب إلى الولیّ، فهذا شرک أکبر، وإن کان المقصود التقرّب إلى اللّه مع إعتقاد فضیله هذه التربه و أنّ فی السجود علیها فضیله، کالفضیله التی جعلها اللّه فی الأرض المقدسّه فی المسجد الحرام، والمسجد النبویّ، و المسجد الأقصى، فهذا إبتداع فی الدین(المنتقى من فتاوى الشیخ صالح بن فوزان: ۲/۸۶).
(سجده بر تربت اولیاء، اگر به قصد تبرّک به تربت و تقرّب به اولیاء باشد، شرک اکبر محسوب مى شود، و اگر مقصود تقرّب به خداوند متعال باشد با اعتقاد به این که این تربت همانند زمین مسجد الحرام، و مسجد النبی، و مسجد الأقصى داراى فضیلت مى باشد، بدعت در دین به شمار مى رود).

مراسم میلاد رسول اکرم (ص) بدعت است:
بن باز مفتى اعظم سعودى مى نویسد: «لایجوز الأحتفال بمولد الرسول (ص) ولا غیره، لأنّ ذلک من البدع المحدثه فی الدین، لأنّ الرسول (ص) لم یفعله ولاخلفاؤه الراشدون ولاغیرهم من الصحابه ـ رضی اللّه عنهم ـ ولا التابعون لهم بإحسان فی القرون المفضّله»(مجموع فتاوى و مقالات متنوعه: ۱/۱۸۳، فتاوى اللجنه الدائمه للبحوث العلمیّه والإفتاء: ۳/۱۸).
(مراسم میلاد پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله وسلم)جایز نیست چون بدعت در دین محسوب مى شود، زیرا رسول گرامى، و خلفاى راشدین، و صحابه حضرت، و دیگر تابعین، چنین مراسمى انجام نمى داده اند).

ذکر با تسبیح بدعت است:
بن باز مفتى اعظم سعودى گفته است:«لا نعلم أصلا فی الشرع المطهّر للتسبیح بالمسبحه، فالأولى عدم التسبیح بها، والإقتصار على المشروع فی ذلک ، وهو التسبیح بالأنامل» (فتاوى إسلامیّه: ۲/۳۶۶).
(ذکر گفتن با تسبیح در شرع مطهّر وارد نشده است بهتر است به جاى تسبیح با انگشتان دست ذکر گفته شود).

و اى کاش از وى سؤال مى شد که آیا غذا خوردن با قاشق، مسافرت با ماشین و هواپیما، در شرع وارد شده یا خیر؟

آغاز نمودن جلسات با آیات قرآن بدعت است:
شیخ عثیمین از مفتیان مى نویسد: «إتّخاذ الندوات والمحاضرات بآیات من القرآن دائماً کأنّها سنّه مشروعه فهذا لا ینبغی» (نور على الدرب: ۴۳).
(آغاز نمودن جلسات و سخنرانى ها با آیات قرآن به صورت دائم، در شرع وارد نشده است و شایسته نیست).

قرائت قرآن و دعاء، به صورت دسته جمعى بدعت است:
لجنه دائم افتاء سعودى نوشته است: «إنّ قراءه القرآن جماعه بصوت واحد بعد کلّ من صلاه الصبح والمغرب أو غیرهما بدعه، وکذا التزام الدعاء جماعه بعد الصلاه»(فتاوى اللجنه الدائمه للبحوث العلمیّه والإفتاء: ۳/۴۸۱ فتوى رقم ۴۹۹۴).
(قرائت قرآن و همچنین خواندن دعاء به صورت دسته جمعى پس از هر نماز بدعت است).

وهابیان بدون توجه به ویژگی های بدعت، و به دلیل مبنای معرفت شناختی خود (حدیث گرایی) و در نتیجه سلف گرایی بیش از حد، هر امری را که به ظاهر جدید است، بدعت معرفی می کنند. با این نگاه، تمامی امور مستحدثه را باید بدعت نامید؛ در حالی که زندگی در چنین شرایطی امکان پذیر نیست. از سوی دیگر، در حالی که وهابین چنین دیدگاه بسته ای را درباره ی بدعت ارائه می کنند، خود گرفتار بزرگ ترین بدعت شده اند و آن،‌ تسرّی منابع تشریع به عمل کرد شخصیت های اسلامی سه قرن نخستین اسلام است. آنان در کنار کتاب خدا و سنت پیامبر، عمل صحابه، تابعین و تابعین تابعین را نیز مشروعیت می بخشند؛ هر چند در کتاب و سنت، ریشه ای نداشته باشد.

در مجموع، بر اساس قرائت وهابیان از بدعت، اعمالی همانند صلوات بر پیامبر گرامی اسلام (صلی اله علیه و آله)، دعا پس از اذان و سوگواری برای بزرگان دین،‌ در ردیف بدعت قرار می گیرد و فاعل آن، تکفیر می شود. جالب آن که این دیدگاه سبب شده است فتواهای مسخره آمیز بسیاری از سوی وهابیان صادر شود؛ مانند حرمت نوشیدن آب یخ، خوردن بستنی، و بردن گل برای عیادت بیمار.

برچسب ها: بدعت, عقاید_وهابیت
نوشتهٔ بعدی
معرفی کتاب “فروغ ولایت”
نوشتهٔ پیشین
مفتی اعظم معاصر وهابیت، بن باز

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.