مبنای شهادت یا وفات بر اساس تقویم؟!

شبهه:
علمای وهابی جدیداً سخن مضحکی بر زبان می‏ آورند که: شهادت حضرت زهرا (علیها السلام) از سال ۱۳۷۴ هجری شمسی به تقویم ها اضافه شده است و تا قبل از آن این مسأله وجود نداشته است.
پاسخ:
شهادت حضرت زهرا (س) اتفاقی است که در صدر اسلام افتاده است و سند حقانیت شیعه است و چیزی که به عنوان سند حقانیت شیعه هست مصالحه پذیر نیست و عقب نشینی نسبت به او ظلم در حق شیعه است.
اولاً: تقویم نمی‌تواند ملاک صحت عقیده باشد
قبل از انقلاب هم در بعضی از این تقویم هائی که منتسب به آقای منجم زاده بود غالباً از کلمه «شهادت» استفاده می شد. به فرض هم که در تقویم کلمه «وفات» نوشته شده باشد، برای ما که تقویم ملاک نیست. تقویم نویس ها اشتباه کردند، دیگر بالاتر از این که نیست. تقویم که نمى‌تواند ملاک درستى یا نادرستى وقایع و اعتقادات باشد.
ثانیاً: کلمه شهادت برای حضرت زهرا (س) در کلام معصومین و علمای اهل سنت استفاده شده است
روایت صحیح در کتاب کافی از حضرت امام کاظم (ع) که واژه شهادت را به کار برده است:
«عَن أَبِی الْحَسَنِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ فَاطِمَهَ (علیها السلام) صِدِّیقَهٌ شَهِیدَهٌ»
امام کاظم فرمودند: همانا فاطمه راستگوی شهیده است. (الکافی، الشیخ الکلینی، ج‏۱، ص ۴۵۸، ح ۲)
«جوینی » متوفای ۷۳۰ هجری قمری از علمای اهل سنت، روایتی از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که فرمود:
«تَکُونُ أَوَّلَ مَنْ یَلْحَقُنِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَتَقْدَمُ عَلَیَّ مَحْزُونَهً مَکْرُوبَهً مَغْمُومَهً مَغْصُوبَهً مَقْتُولَه»
فاطمه اول فردی از اهل بیت من هست که به من ملحق می‌شود او با حالت محزون و اندوه و غم در حالی که حق او به غارت رفته و خودش به شهادت رسیده، نزد من خواهد آمد. (فرائد السمطین ج۲، ص ۳۴ و ۳۵)
ثالثاً: واژه «وفات» با واژه «شهادت» هیچ منافاتی ندارد
در کتب تاریخی و روایی شیعه و سنی کلمه وفات هم در مرگ طبیعى و هم در شهادت استعمال شده است. در مورد امام حسین علیه السلام؛ شیعه، سنی، یهودی، مسیحی و بودائی همه معتقدند که حضرت به شهادت رسیده است. با این همه، در خود کتاب های شیعه، واژه وفات برای ایشان استعمال شده است:
ابن قولویه متوفای ۳۶۷، شیخ طوسی متوفای۴۶۰، ابن شهرآشوب متوفای ۵۸۸ در رابطه مورد امام حسین علیه السلام نوشته اند که رسول خدا درباره امام حسین فرمود:
«أَمَا إِنَّ أُمَّتِی سَتَقْتُلُهُ فَمَنْ زَارَهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَجَّهً مِنْ حِجَجِی‏»
آگاه باشید که امتم حسین را مى‌کشند، پس هر کس پس از وفاتش او را زیارت کند، خداوند ثواب یک حج از حجهاى مرا براى وى مى‌نویسد. (کامل الزیارات، ص ۱۴۴؛ أمالی شیخ لطوسی، ص ۶۶۸؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۳، ص ۲۷۲؛ وسائل الشیعه، ج ۱۴ ص۴۵۱؛ بحار الأنوار ج ۴۴ ص ۲۶۰)