تفسیر علی بن إبراهیم : أبی، عن حنان بن سدیر، عن عبد الله بن الفضل الهمدانی، عن أبیه، عن جده، عن أمیر المؤمنین علیه السلام قال: مر علیه رجل عدو لله ولرسوله فقال: ” فما بکت علیهم السماء والارض وما کانوا منظرین ” ثم مر علیه الحسین بن علی علیهما السلام فقال: لکن هذا لتبکین علیه السماء والارض، وقال: وما بکت السماء والارض إلا على یحیى بن زکریا والحسین بن علی علیهما السلام. (۱)
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت شده که شخصی که دشمن خدا و رسولش بود از کنار ایشان می گذشت. حضرت این آیه را تلاوت فرمود:
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْ‌ضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِ‌ینَ (۲)
نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتی داده شد!
کمی بعد امام حسین علیه‌السلام از آنجا عبور می کردند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام با توجه به ایشان فرمودند: اما این کسی است که آسمان و زمین بر او می‌گریند و در ادامه فرمودند: آسمان و زمین گریه نکرده مگر برای حضرت یحیی (ع) و حسین بن علی (ع).
پی نوشتها:
(۱) بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۱۶۷
(۲) سوره دخان آیه ۲۹