شبهه:
محمّد بن عبدالوهاب در وصف قریش مى گوید:
مشرکان قریش، خداوند سبحان را شبانه روز مى خواندند، ولى برخى از آنها ملائکه را به جهت صلاح و قربشان به خدا صدا مى زدند تا برایشان استغفار کنند یا مرد صالحى را همانند بت لات مى خواندند، یا پیامبرى همانند عیسى را صدا مى زدند. و تو دانستى که رسول خدا (ص) با آنان به جهت این شرک جنگید و آنان را به اخلاص در عبادت دعوت نمود … رسول خدا با آنان جنگید تا تمام دعا مخصوص خدا باشد و تمام نذر وذبح و استغاثه و تمام عبادات مخصوص خدا گردد …
گفته شده که مشرکان صدر اسلام از آن جهت که فرشتگان را به جهت قربشان به خدا صدا زده و از آنان درخواست حاجت مى کردند مورد نکوهش قرار گرفته اند، همان کارى که الآن نسبت به اولیاء انجام مى گیرد.
پاسخ:
اوّلاً: کفار، خدا را شبانه روز نمى خواندند بلکه بت‌ها را مى خواندند و آنها را عبادت مى نمودند. خداوند متعال از قول آنها مى فرماید:
ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللهِ زُلْفى؛
«اینها را نمى پرستیم مگر به خاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند». (زمر: ۳)
و نیز مى فرماید:
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ؛
«بگو: من از پرستش کسانى که غیر از خدا مى خوانید، نهى شده ام». (انعام: ۵۶)
و نیز مى فرماید:
حَتَّى إِذا جاءَتْهُمْ رُسُلُنا یَتَوَفَّوْنَهُمْ قالُوا أَیْنَ ما کُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ الله (اعراف: ۳۷)
تا زمانى که فرستادگان ما [فرشتگان قبض ارواح] به سراغشان روند وجانشان را بگیرند؛ از آنها مى پرسند: کجایند معبودهایى که غیر از خدا مى خواندید؟
و مى فرماید:
إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ عِبادٌ أَمْثالُکُمْ (اعراف: ۱۹۴)
آنهایى را که غیر از خدا مى خوانید (و پرستش مى کنید)، بندگانى همچون خود شما هستند.
و از زبان کفار مى فرماید:
قالُوا رَبَّنا هؤُلاءِ شُرَکاؤُنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِکَ (نحل: ۸۶)
مى گویند: پروردگارا! اینها همتایانى به جاى تو، آنها را مى خواندیم.
ثانیاً: خداوند متعال مشرکان را به این جهت مذمت کرده که بت‌ها یا ملائکه یا جن را مى خواندند واز آنها حاجت مى طلبیدند همراه با اعتقاد به رازقیت وربوبیت مستقله.
خداوند متعال مى فرماید:
اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللهِ وَ الْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ (توبه: ۳۱)
(آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایى در برابر خدا قرار دادند، و (همچنین) مسیح فرزند مریم را؛ در حالى که دستور نداشتند جز خداوند یکتایى را که معبودى جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است از آنچه همتایش قرار مى دهند.
و نیز مى فرماید:
قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ لا یَمْلِکُونَ مِثْقالَ ذَرَّهٍ فِی السَّماواتِ وَ لا فِی الأَرْضِ (سبأ: ۲۲)
بگو: کسانى را که غیر از خدا (معبود خود) مى پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهى گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذرّه اى در آسمان‌ها و زمین مالک نیستند.
و نیز مى فرماید:
إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقاً (عنکبوت: ۱۷)
آنهایى را که غیر از خدا پرستش مى کنید، مالک هیچ رزقى براى شما نیستند.
ثالثاً: مطلق صدا زدن و استغاثه، مخصوص خدا نیست، بلکه صدا زدنى مخصوص به خداست که با اعتقاد به استقلال باشد و استغاثه اى مخصوص که با نظر استقلال باشد، ولى اگر انسان در امور غیبى و غیر طبیعى، غیر خداوند را صدا زند و از او چیزى بخواهد، با این اعتقاد که او واسطه فیض خداست و خداوند به او برکت داده و حیات برزخى نیز در جاى خود ثابت است، با این اعتقاد صدا زدن و چیزى را از غیر خدا خواستن اشکالى ندارد.
منبع:
وهابیت و شرک اثر علی اصغر رضوانی