معرفی سوره فجر به عنوان سوره امام حسین(ع) به خاطر این است که مصداق بارز نفس مطمئنه ای است که در آخرین آیات سوره آمده است. امام صادق (ع) به اصحاب خود فرمود:
«سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود قرائت کنید که این سوره به حضرت امام حسین اختصاص دارد … مقصود از نفس مطمئنه آن حضرت و شیعیان او است». (۱)
در توجیه و تحلیل تطبیق سوره مذکور بر امام حسین(ع) گفته شده است:
«ائمه معصومین(علیهم السلام) از این جهت این سوره را سوره حسین(ع) نامیده اند که قیام و شهادت آن حضرت درتاریکی و طغیان، مانند طلوع فجر، منشا حیات و حرکت گردید. خون پاک او و یارانش به زمین ریخت و نفوس مطمئنه آنها با فرمان «ارجعی» و با خشنودی به سوی پروردگار شتافت … تا از این الهام و جوشش، نور حق در میان تاریکی‌ها بدرخشد و راه حیات با عزت باز شود و پایه های ظلم و طغیان بی پایه گردد و طاغیان را دچار خشم و نفرین کند .»(۲)
ضمناً لیالی عشر (شبهای دهگانه) یکی از تفسیرهایش شبهای دهگانه آغاز محرم است که رابطه خاصی با حسین بن علی (ع) دارد.(۳)
همچنین حضرت صادق(ع) فرمود:
«الفجر هو القائم و لیال عشر الائمه من الحسن الی الحسن و الشفع امیرالمؤمنین و فاطمه (ع) و الوتر هو الله وحده لاشریک له ؛
مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(ع) و «لیالی عشر» امامان از امام حسن مجتبی(ع) تا امام عسکری(ع)اند و شفع امیرمؤمنان(ع) و حضرت فاطمه(س) می‌باشد و مراد از وتر خداوند یکتا است».(۴)
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج۲۴، ص ۹۳.
2. پرتوی از قرآن،سید محمود طالقانی، ج۴، ص ۶۷، با تلخیص.
3.تفسیر نمونه ج ۲۶ ص ۴۳۹.
4. البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی،ج۴، ص ۴۶۱.