آیا عزاداری از بدعت های شیعیان است؟

شبهه:
آیا عزاداری از بدعت های شیعیان است؟
ابن تیمیه حرانی می گوید: از حماقت های شیعیان برپایی مجلس ماتم و نوحه برای کسی است که سالها پیش کشته شده است (منهاج السنه ج۱ ، ص ۵۲)

جواب:
در مقام پاسخ به این شبهه ابتدا می گوییم: اگر به گفته وهابیان عزاداری بدعت است، بدعت خوبی است!!! زیرا از نظراهل سنت بدعت دارای انواع خوب و بد می باشد و بدعت هایی را در دین وارد کرده اند که به گفته خودشان بدعتهایی خوب به حساب می آید برای مثال:
بدعت در منع حج تمتع توسط خلیفه دوم
بدعت تکتف( دست بسته نماز خواندن) در زمان خلیفه دوم
بدعت در حذف عبارت “حی علی خیرالعمل” از اذان
بدعت در تحریم متعه ( ازدواج موقت) توسط خلیفه دوم (مسند احمد حنبل ج۳ ص ۳۲۵ ح ۱۴۵۱۹)
بدعت در خواندن نماز تراویح توسط خلیفه دوم (صحیح بخاری ج۲ ص ۷۰۷ ح ۱۹۰۶)
بدعت تامین (آمین گفتن) در نماز پس از اتمام سوره حمد
و …

پس بر فرض محال، اگر برپایی مراسم عزاداری و سوگواری، بدعت به حساب آید، به واسطه فواید و آثار بسیار خوبی که دارد جزو بدعت های خوب است!!!!! در ادامه پاسخ به این شبهه به شواهد قرآنی و روایی معتبر استناد می نماییم که خلاف ادعای فوق را ثابت می نماید:
الف: سوگواری حضرت یعقوب علیه السلام در فراق حضرت یوسف علیه السلام
با این که حضرت یوسف علیه السلام فقط مفقود الاثر بود و مرگ او حتمی نبود، یعقوب نبی علیه السلام ، پیامبر الهی و پدر بزرگوار او آنچنان در فراق فرزند گریه کرد که نابینا شد. گریه طولانى حضرت یعقوب علیه السلام را از ویژگیهاى مهم زندگى آن حضرت یاد کرده اند، چنانکه برخى روایات نیز گریه فراوان ایشان را به عنوان ویژگى خوب قلمداد نموده است. زمخشرى روایت کرده است که حضرت یوسف علیه السلام از جبرییل مدت اندوه و گریه پدر را جویا شد. پاسخ داد: هفتاد سال به طول انجامید و درباره پاداش گریه او سؤال کرد. پاسخ داد: گریه او پاداش برابر هفتاد شهید دارد (تفسیر کشاف، زمخشرى، چ‏۲،ص‏۴۹۷ و تفسیر کبیر، فخر رازى، ج‏۱۸،ص‏۱۹۳، ذیل آیات ۸۵-۸۴.)

ب: گریه پیامبر(صلی الله علیه وآله) در شهادت حضرت حمزه
پیامبر(صلی الله علیه وآله) ، پس از غزوه اُحد، وقتی صدای گریه از خانه های انصار شنید که بر کشته های خویش می گریستند، اشک از چشمانش جاری شد و فرمود: اما حمزه! کسی نیست که بر وی بگرید. وقتی سعدبن معاذ و اُسید بن حضیر این سخن پیامبر(صلی الله علیه وآله) را شنیدند، نزد زنان بنی عبدالأشهل رفته، آنان را به خانه پیامبر(صلی الله علیه وآله) آوردند و آنان همگی برای حمزه گریه (و عزاداری) کردند و پیامبرخدا(صلی الله علیه وآله) با شنیدن صدای گریه و ناله آنها در حقشان دعا کرد و دستور دادند که برگردند. پس از آن بود که هیچ انصاری بر مرده خود گریه نمی کرد، جز پس از گریه بر حضرت حمزه (مسند احمد. جلد۲ ص۴۰. تاریخ طبری، جلد۲ ص۵۳۲ مغازی واقدی، جلد۱ ص۳۱۵-۳۱۷)

همچنین نمونه های دیگر از عزاداری پیامبر و اصحاب ایشان عبارتند از:
گریه پیامبر صلی اللّه علیه وآله بر پسرشان جناب ابراهیم (علیه السلام) (صحیح مسلم، جلد ۴،ص ۱۸۰۸، کتاب الصبیان، سنن ابی داود، جلد ۳،ص۱۹۳، باب البکاء علی المیت، سنن ابن ماجه، جلد۱، ص ۵۰۷. صحیح بخاری، جلد ۱ ص ۱۵۸)
گریه پیامبر صلی اللّه علیه وآله بر مزار مادر بزرگوارشان آمنه سلام الله علیها و گریاندن مردم (صحیح مسلم، جلد۲ ص۶۷۱، کتاب الجنائز، باب۳۶ حدیث۱۰۸. مسند احمد، جلد۲ ص۴۴۱. سنن نسائی، جلد۴ ص۹۰، کتاب الجنائز. سنن ابن ماجه، جلد۱ ص ۵۰۱، حدیث۱۵۷۲.)
گریه پیامبر صلی اللّه علیه وآله بر جناب ابوطالب علیه اسلام (الطبقات الکبری، ابن سعد، ج ۱، ص ۱۰۵.)
عزاداری و بر سر و سینه زدن عایشه همسر پیامبر گرامی اسلام در شهادت ایشان (مسند احمد ، با تحقیق احمد الزین ، چاپ قاهره ، ج ۱۸ ، روایت ۲۶۲۲۶ ص ۱۹۹)
اجازه عمر برای عزاداری زنان برای خالد بن ولید و همراهی خود با آنان (المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص۳۳۶.)

با توجه به این اسناد باید گفت اولین بدعت گذاران در دین خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اصحابشان می باشند!!!!

از نکات دیگر و قابل توجه اینکه کسانی که شیعیان را متهم به بدعت و حماقت می‌کنند، درباره عزاداری برای ابن تیمیه چه برای گفتن دارند؟؟؟

إبن کثیر دمشقی سلفی که شاگرد إبن تیمیه و ذهبی است، در رابطه با إبن تیمیه (متوفای ۷۲۸ هجری) می‌گوید:
و شرب جماعه الماء الذی فضل من غسله و اقتسم جماعه بقیه السدر الذی غسل به و دفع فی الخیط الذی کان فیه الزئبق الذی کان فی عنقه بسبب القمل مائه و خمسون درهما و قیل إن الطاقیه التی کانت على رأسه دفع فیها خمسمائه درهما و حصل فی الجنازه ضجیج و بکاء کثیر و تضرع و ختمت له ختمات کثیره بالصالحیه و بالبلد و تردد الناس إلى قبره أیاما کثیره لیلا و نهارا یبیتون عنده و یصبحون و رئیت له منامات صالحه کثیره و رثاه جماعه بقصائد جمه.
عده‌ای از طرفداران إبن تیمیه آمدند و فضولات آبی را که إبن تیمیه را با آن غسل می‌دادند، به عنوان تبرک نوشیدند و عده‌ای دیگر هم مازاد سدری را که برای غسل کردن تهیه کرده بودند، برای تبرک، بین خود تقسیم کردند و پارچه‌ای آغشته به دارو را که به سبب زخم و دملی بر گردن إبن تیمیه بسته بودند، به عنوان تبرک، ۱۵۰ درهم خریدند و گفته شده است که کلاه بلند مخروطی شکل که بر سر داشت را به عنوان تبرک، ۵۰۰ درهم خریدند. وقتی جنازه إبن تیمیه را می‌بردند، صدای گریه و ناله و ضجه مردم بلند شده بود … و تعدادی از طرفداران إبن تیمیه، قصیده‌هایی زیبا در نوحه‌ سرایی و سوگ إبن تیمیه سرودند. (البدایه و النهایه لإبن کثیر، ج۱۴، ص۱۵۷)

چطور می شود که اگر کسی در مرگ إبن تیمیه نوحه‌سرایی کند، عین سنت است، ولی اگر کسی در مراثی و شهادت فرزند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نوحه‌سرایی کند، بدعت می‌شود؟؟؟ و شیعیان به خاطر انجام چنین عملی به حماقت متهم می شوند؟؟؟؟؟