یکی از بزرگان علمای وهابی که نزد آنان متخصص در علم حدیث می‌باشد محمّد ناصر الدین البانی است، و وهابیان در مباحث حدیثی به او مراجعه کرده و آراء او را در مورد احادیث از حیث ضعف و صحت اخذ می‌کنند و آن قدر در حق او غلو می‌کنند که درباره او تعبیراتی از قبیل (داناترین شخص روی زمین به سنت)، (محدث عصر)، (امام دعوت)، (ناصر سنت)، (محدث متقن) و (علامه متفنن) استفاده می‌نمایند. و این در حالی است که می‌دانند او طلب علم نکرده و علم حدیث و جرح و تعدیل را نزد استاد متخصص یا غیر متخصص فرا نگرفته است، و این امری است که پیروان او آن را از علما مخفی می‌دارند.
او کسی بود که به همراه پدرش به بلاد عرب آمد و در دمشق سکنی گزید و تا سال چهارم ابتدایی درس خواند. سپس پدرش به او قرائت قرآن و تجوید و صرف و مقداری از فقه حنفی یاد داد. آن‌گاه یکی از دوستان پدرش به نام سعید برهانی کتاب (مراقی الفلاح بامداد الفتاح) را که در فقه حنفی است بر او تدریس کرد و نیز درس‌هایی را در علم بلاغت نزد او آموخت و سپس به شغل نجاری پرداخت…
او پس از مدتی روی به علم حدیث آورد و اهل فتوا شد ولی فتاوایی داد که موجب وهن در دین بود و این در حالی است که وهابیان فتاوا و کلمات او را میزان و معیار در شناخت حق از باطل می‌دانند.
از پیامبر اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) نقل شده که فرمود:
فقد روى أصحاب السنن حدیث صحیح عن النبى صلى الله علیه وسلم قال فیه: «سیأتی على الناس سنوات خداعات یصدق فیها الکاذب، ویکذب فیهاالصادق، ویخون فیها الأمین، ویؤتمن فیها الخائن، وینطق فیها الرویبضه» قالوا: “من الرویبضه یارسول الله؟” قال: “التافه یتکلم فی أمرالعامه “.(سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۳۳۹)
زود است که بر مردم سالهای سخت و دشواری برسد که در آن شخص دروغگو تصدیق و شخص راستگو تکذیب و شخص خائن مورد اعتماد و شخص امین خیانت کار به حساب می آید، و در آن سالها رویبضه به نطق می آید. گفته شد: رویبضه چیست؟ فرمود: مرد بی ارزش که در امر عموم مردم سخن میگوید.
خداوند متعال از مهمترین اسباب گمراهی و انحراف و فتوای بدون علم را پیروی از هوای نفس دانسته آنجا که میفرماید:
فَإِن لَّمْ یَسْتَجِیبُوا لَکَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا یَتَّبِعُونَ أَهْوَاءهُمْ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَیْرِ هُدًى مِّنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿قصص۵۰﴾
هر گاه این پیشنهاد تو را نپذیرند، بدان آنها از هوسهای خود پیروی می‌کنند و آیا گمراهتر از آنکس که پیروی هوای نفس خویش کرده و هیچ هدایت الهی را نپذیرفته است کسی پیدا میشود؟ مسلما خداوند قوم ستمگر را هدایت نمیکند!
و نیز خداوند متعال مردم را به طور عموم و اهل علم را به طور خصوص از تحریف احکام و فتوای بدون علم نهی کرده و از خطر و جرم آن برحذر داشته و شدیدترین عذاب را برای آن مقرر فرموده آنجا که میقرماید:
فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِندِ اللّهِ لِیَشْتَرُواْ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا فَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَّهُمْ مِّمَّا یَکْسِبُونَ ﴿بقره ۷۹﴾
وای بر آنها که مطالبی با دست خود مینویسند سپس میگویند: از طرف خدا است تا به بهای کمی آن را بفروشند، وای بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند، و وای بر آنها از آنچه از این راه به دست میآورند!
ابوعبیده حذاء از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده که فرمود:
مَنْ أَفتی النّاسَ بِغَیرِ عِلمٍ وَلا هُدی لَعَنَتهُ مَلائِکهُ الرَّحمَهِ وَمَلائِکَهُ العَذابِ، وَلَحِقَهُ وِزرُ مَن عَمِلَ بِفُتیاهُ.
هرکس برای مردم به غیر علم و هدایت فتوا دهد وزر و وبال کسانی که به فتوای او عمل کرده‌اند بر او ملحق می‌گردد.
آن‌قدر البانی در فتوا از واقع دور بوده و آراء شاذّی داشته که بسیاری از علمای اهل سنت او را مورد سرزنش قرار داده‌اند، و این مطلب هیچ تعجبی ندارد؛ چرا که او اهل فتوا نبوده و تنها محدث بوده است.
شیخ حماد انصاری درباره البانی گفته است:
همانا شیخ البانی دارای فتاوای شاذی است که آنها را دنبال کرده و هرگز سزاوار نبوده است، بلکه باید فقط برای خودش پیگیری میکرده و به آن برای عموم مردم فتوا نمیداد. ( المجموع فی ترجمه العلامه المحدث الانصاری، ج ۲ ، ص ۶۲۴)
شیخ دکتر وهبه الزحیلی در سوالی که از او ردباره البانی در اینترنت شده است، میگوید:
شیخ ناصر البانی دارای طبعی سخت و مخصوص به خودش بوده و آرای خاصی داشته که اغلب آنها شاذ است. (شاذ را در لغت نامه ها اینگونه معنی کرده اند: غیر عادی , ناهنجار , خارج از رسم , بیمورد , مغایر , متناقض , بی شباهت , غیر متشابه , غیرمعمولی …)
بر گرفته از: کتاب البانی و بن باز، محدث و مفتی وهابیان (مولف: علی اصغررضوانی)