شبهه:
از جمله پرسش هایی که از سوی وهابیت با هدف تشویش افکار شیعیان و شبهه افکنی در عقاید آنان مطرح میشود این شبهه است که: « آنگونه که شیعیان ادعا می کنند که امام حسین علیه السلام دارای علم غیب بودند و آگاه به احوال آینده، چرا از عهد شکنی و خدعه کوفیان اطلاع نداشتند و با پای خود به قتلگاه رفتند؟
پاسخ:
در پاسخ به این شبهه باید از وهابیان پرسید:
اولا: اگر اهل سنت و وهابیت برای امامان شیعه و حتی پیامبران الهی، علم غیب قائل نیستند، حداقل درباره خداوند که قائل به علم غیب هستند و به همین رو، با همان معیاری که در شبهه آمد از آنان می پرسیم: چرا خداوند که علم غیب داشت ، شیطان را آفرید تا انسانها را اغوا کرده و جهمنی سازد؟
همچنین چرا خداوند با وجود اینکه می دانست بسیاری از انسانها توان مقاومت در برابر وسوسه های شیطان را نخواهند داشت و جهنمی خواهند شد، انسان را آفرید تا بسیاری از آنها جهنمی شوند؟
ثانیا: باید به این نکته اساسی توجه کرد که پیامبران و ائمه علیهم السلام در زندگی اجتماعی خودشان وظیفه داشتند که همانند انسان های معمولی رفتار کنند و وظیفه نداشتند که به علم باطنی و دانشی که خداوند به آنها اعطاء کرده بود ، عمل کنند .
برای مثال:
- پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم با این که علم غیب داشتند ؛ اما در قضاوت های خود در بین مردم به علم غیب عمل نمی کردند ؛ بلکه بر طبق موازین شرعی ، از مردم شاهد و بینه می خواستند و شاهد و بینه بر طبق ادعای هر کس بود ، به نفع او رأی می داد.( الکافی – الشیخ الکلینی – ج ۷ – ص ۴۱۴ . تهذیب الأحکام – الشیخ الطوسی – ج ۶ – ص ۲۲۹)
- هنگامی که امیرمومنان علی علیه السلام ابوموسی اشعری را به دومه الجندل برای حکمیت می‌فرستاد، به او چنین فرمود: «با کتاب خدا داوری کن و از دستورات آن پا فراتر مگذار». چون ابوموسی به راه افتاد، امام فرمود: «می‌بینم که او فریب خواهد خورد. عبیدالله بن ابی رافع، منشی حضرت که ناظر جریان بود، به امام گفت: چرا او را می‌فرستید، در حالی که می‌دانید او فریب خواهد خورد؟ حضرت فرمود: «فرزندم؛ اگر بنا باشد خدا درباره بندگان خود به علم خویش عمل کند، نباید با فرستادن پیامبران بر آنان احتجاج کند. زیرا او می‌داند گروهی هستند که چه برای آنان پیامبر بفرستد، چه نفرستد، به او ایمان نخواهند آورد. با این حال پیامبرانی اعزام می‌کند.(ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، تحقیق یوسف البقاعی، ج۲، ص۲۹۶)
در نتیجه اگر قرار باشد که امام علیه السلام به علم الهی خود ، حدود ، دیات قصاص و… را اجرا کند ، نظام اجتماعی به هم خواهد خورد و این که ائمه علیهم السلام برای تمامی مردم در تمامی شئونات زندگی الگو و نمونه هستند و مردم نیز وظیفه دارند که به آن بزرگواران اقتدا کرده و از نحوه زندگی آن ها الگو برداری کنند ، اگر قرار باشد که آن ها زندگی غیر عادی داشته باشند و بر طبق علم غیب رفتار کنند ، نمی توانند برای مردم الگو باشند و مردم نمی توانند از آن ها الگو برداری کنند.
در پایان پیشنهاد می شود کتاب ناگفته هایی از حقایق عاشورا که در بخش معرفی کتاب همین سایت ارائه گردیده، مطالعه گردد تا با ابعاد مختلف و حقایق واقعه عاشورا و دلایل حرکت امام حسین علیه السلام به سمت کوفه بیشتر آشنا شویم.