روافض اشتباه می کنند ادعا کنند که عمر بن خطاب به خانه زهرا (س) حمله کرد! هرگز چنین چیزی نبوده بلکه صرفاً یک تجاوز کوچولو توسط مولایمان عمر به خانه علی بن ابیطالب (ع) بود تا جلوی توطئه بنی هاشم را بگیرد.
این تجاوز نه تنها غلط نبود بلکه نشان از حکمت سرشار عمر بن خطاب دارد که میخواست در آن زمان، فتنه را در همان نطفه خاموش کند و چه راهی بهتر از آتش زدن خانه زهرا (س) ؟!
حال ببینیم نظر عالم وهابی “علامه شبلی نعمانی” درمورد این واقعه چه بوده است. آیا آقایان ایشان را هم شیعه می دانند؟ یا وی هم مثل شیعه دچار توهم شده!؟
وی از علما و متفکرین مسلمان هندوستان است که در حدود ۱۰۰ سال پیش از دنیا رفته است.
او بعد از بیان جریانات سقیفه، به روایاتی که دال بر حمله عمر بن خطاب به خانه وحی میباشد، اشاره کرده و چنین میگوید:
و قد ذکر الطبری فی تاریخه و ابن ابی شیبه فی المصنف روایه جاء فیها :
ان عمر رضی الله عنه ذهب الی بیت فاطمه و قال مخاطبا ایاها : یا بنت رسول الله ! انت احب الناس لدی ، و مع ذلک لو استمر الناس فی الاجتماع عندک و التحدث فی امر الخلافه ، لاحرقن هذا البیت بسبب هولاء .
و بالرغم من انه لا یمکن ان نثق فی هذه الروایه من ناحیه سندها لانه لایمکن ان نعلم شیئاً عن احوال رواتها ، الا انه من ناحیه الدرایه لا یوجد سبب یجعلنا نرفضها و لا حرج فی قبولها ، لان عمر رضی الله عنه کان معروفاً بین الناس بالشده و لا یستبعد ان تصدر منه هده الکلمه او امثالها ، و الحقیقه ان الاعمال التی قام بها عمر رضی الله عنه فی ذلک الوقت الحرج قد یکون فیها بعض التجاوزات ، ولکن لا یجب ان یغیب عنا انه لولا حکمه عمر و شدته او حتی تجاوزاته التی کانت موجهه اصلاً لاخماد الفتن و القضاء علی الاضطرابات ، ولو ان موامرات بنی هاشم استمرت لشتت شمل المسلمین و حدثت هروب اهلیه بینهم کتلک التی حدثت بین علی رضی الله عنه و معاویه (۱)
طبری در تاریخش و ابن ابی شیبه در مصنف روایتی بیان کرده اند که در آن آمده:
عمر بن خطاب به سمت خانه فاطمه (سلام الله علیها ) رفته و خطاب به وی گفت: ای دختر رسول الله! تو محبوب ترین مردم در نزد من هستی ولی با این وجود، اگر اجتماع مردم در خانه ات و سخن گفتن ایشان در مورد خلافت همچنان ادامه پیدا کند، قطعاً این خانه را بواسطه آنها به آتش میکشم.
علی رغم اینکه به این روایت نمیتوان اعتماد کرد زیرا از ناحیه سندی، ما نمی توانیم به احوالات راویان آن دست یابیم، ولی به لحاظ درایه (الحدیث) دلیلی وجود ندارد که این روایت را نپذیریم و هیچ منعی در قبول کردن آن نیست.
زیرا که عمر بن خطاب در میان مردم معروف به شدت و سخت گیری بوده و صدور چنین کلمات و امثال آن از وی اصلاً بعید نیست بلکه حقیقت این است کارهایی که عمر در آن وخامت اوضاع اقدام به انجام آنها کرد شامل برخی از تجاوزات نیز میشده ولیکن نباید این امر از ما مخفی باشد که اگر حکمت عمر و سخت گیری او و یا حتی تجاوزات او برای آرام نمودن فتنه ها و فائق آمدن بر آشوب ها و بلواها نبود و توطئه های بنی هاشم همچنان ادامه می یافت، جماعت مسلمین متفرق شده و بین شان جنگهای داخلی اتفاق می افتاد آنچنان که بین علی (سلام الله علیه) و معاویه اتفاق افتاد.
براستی بهتر نیست مخالفان به جای اینکه هجوم خلیفه دومشان به خانه حضرت زهرا (س) را با عبارات عجیب و غریبی مثل “خاموش کردن فتنه”،”یک درگیری کوچک”،”افسانه هجوم”،”بحث و جدل خودمانی بین مومنان” و … توجیه کنند با واقعیت کنار بیایند؟
بر فرض که در این دنیا چنین توجیهاتی را آوردید، آیا فردای محشر هم می توانید همین دلایل متعصبانه را در درگاه عدل الهی نیز مطرح کنید؟
پشیمانی در این دنیا و توبه کردن، بهتر از پشیمانی در آخرت است که هیچ راه چاره ای ندارد!
پی نوشتها:
(۱) الفاروق ، ص ۸۳ ، المؤلف: العلامه محمد شبلی الملقب بالنعمانی (المتوفى: ۱۳۳۲ هـ ) ، تعریب : د . سمیر عبدالحمید ابراهیم ، الناشر: دار السلام للنشر و التوزیع ، الریاض ، الطبعه: الثانیه، ۱۴۱۹ م
برگرفته از سایت اسلام تکس
۱ دیدگاه. دیدگاه جدید
به ولایت تنها امیرمؤمنان علی(ع)قسم که تا تقاص خون مادرمان حضرت فاطمه را از عمریان نگیریم خاموش نمی شویم