با تبریک سالروز آغاز امامت حضرت مهدی(ع) اعتقاد به یک مصلح و منجی که سرانجام جهان را به سوی عدالت رهنمون می سازد و جامعه بشری را به سعادت و تکامل می رساند، امری است که در بین تمامِ ادیانِ آسمانی مشترک است و ما مسلمانان نیز، به آمدن یک منجی از عترت پیامبر (ص) که «مهدی» نام دارد و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد، اعتقاد داریم؛ اما در میان فرقه های مختلف، درباره شخصیت امام مهدی (ع) و ویژگی ها و نسبِ او اختلاف وجود دارد. در این کوتاه از منظر مفسران اهل سنت دو آیه از آیات قرآن درباره حضرت مهدی (ع) را نقل می کنیم:
آیه اول:
«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»
« او کسی است که پیامبر خود را برای مردم فرستاد، با دینی درست و بر حق تا او را بر همه دین ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید».(۱)
قرطبی مفسر شهیر اهل سنت در تفسیر آیه شریفه گفته است: «پیروزی اسلام بر دیگر ادیان، هنگام قیام مهدی است. در آن زمان مردمان یا باید مسلمان شوند و یا جزیه دهند؛ و اینکه گفته شده است مهدی همان عیسی است، نادرست است؛ زیرا اخبار صحیح به گونه ای متواتر وارد شده که مهدی از خاندان پیامبر است».(۲)
آیه دوم:
«لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَهِ عَذابٌ عَظِیمٌ»
« آنان در مسجدها جز بیمناک و ترسان داخل نخواهند شد و نصیبشان در دنیا خواری و در آخرت عذابی بزرگ است».(۳)
سیوطی در تفسیر این آیه نوشته است:«خواری و ذلت در دنیا زمانی فرا می رسد که مهدی به پا خیزد و قسطنطنیه را فتح کند و آنان را بکشد»(۴). در تفسیر طبری و تفسیر کشف الاسرار نیز همین مطلب تصریح شده است.(۵)
پی نوشتها:
(۱) سوره توبه آیه ۳۳
(۲) قرطبی، الجامع الاحکام القرآن، ج ۸، ص ۱۱۱
(۳) سوره بقره آیه ۱۱۴
(۴) سیوطی، تفسیر الدّر المنثور، ج ۱، ص ۲۶۴
(۵) کشف الاسرار، ج ۱، ص ۳۲۵