بررسی آیه ده سوره روم در بیانات حضرت زینب کبری “علیها السلام” در خطبه شام
در این قسمت به بررسی یکی از آیاتی که حضرت زینب کبری”علیها السلام” در خطبه شان به آن اشاره دارند پرداخته شده است.
پس از قیام سید الشهدا “علیه السلام” قیامی لازم بود تا پیام خون شهدای کربلا را به گوش جهانیان برساند و حضرت زینب “علیها السلام” که گویی سخن را از زبان امیر المومنین “علیه السلام” فرا گرفته بود در مسند سخنوری و فاش سازی اسرار بر آمد و تاج و تخت یزید و یزیدیان را متزلزل ساخت . نمونه آن سخنوری ها، خطبه هایی است که ایشان در کوفه و شام قرائت فرمودند.
حضرت بعد از حمد و ثنای خداوند، می فرمایند: خداوند راست گفت که:
“ثُمَّ کانَ عَقِبَهَ الَّذِینَ أَسئُوا السوأَى أَن کذَّبُوا بِایَاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بهَا یَستَهْزِءُونَ”
“آخر سرانجام کار آنان که بسیار به اعمال زشت و کردار بد پرداختند این شد که آیات خدا را تکذیب و تمسخر کردند”
زمانی که با دقت سخنان حضرت زینب “علیها السلام” را می خوانیم متوجه می شویم بسیار دقیق و سنجیده بوده است.
یزید برای اینکه به مقصود خود برسد و چهره خود را موجه نشان دهد و از طرف دیگر خاندان پیامبر”صلی الله علیه و آله” را به عنوان خارجی معرفی کند قبل از حضور کاروان اسرای کربلا در شام، ذهنیت عامه مردم را به صورتی آماده کرده بود که همه او را به عنوان خلیفه مسلمین شناخته و خاندان پیامبر “صلی الله علیه و آله” را به عنوان جمعی خروج کننده بر خلیفه مسلمین می دانستند؛
بعد از این که عموم مردم شام پنداشتند که با جمعی خارج از دین مواجه هستند، یزید همگی را در دارالعماره به منظور اثبات خود به عنوان خلیفه مسلمین و انکار اهل بیت پیامبر”صلی الله علیه و آله” جمع کرده بود ، برای متشنج کردن جو و تضعیف روحیه اسرا دستور داده بود تا سر امام حسین “علیه السلام”را در میان طشتى بنهند و با چوبى که در دست داشت، به دندانهاى مبارک آن حضرت مى زد و اشعارى مى خواند به این مضمون:
کاش بزرگان من که در بدر حاضر بودند و گزند تیرهاى قبیله ی خزرج را دیدند, امروز در این مجلس حاضر بودند و شادمانى مى کردند و مى گفتند: یزید! دست مریزاد! به آل على کیفر روز بدر را چشاندیم و انتقام خود را از آنان گرفتیم
در چنین شرایطی حضرت زینب”علیها السلام” تحت تاثیر جو قرار نگرفتند و با تمام صلابت و شجاعت در پاسخ به این اعمال ناشایست و اهانت آمیز خطبه ای ایراد نمودند.
ایشان برای پاسخگویی به یاوه گویی های یزید به طور مستدل به آیه ۱۰ سوره روم اشاره می فرماید که ” آخر سرانجام کار آنان که بسیار به اعمال زشت و کردار بد پرداختند این شد که آیات خدا را تکذیب و تمسخر کردند.”
به این معنا که: اگر تو امروز با این اشعار کفرآمیز اسلام و ایمان را انکار مىکنى و به نیاکان مشرکت که در جنگ بدر به دست مسلمانان کشته شدند مىگوئى اى کاش بودید و انتقامگیرى مرا از خاندان بنى هاشم مىدیدید ، جاى تعجب نیست، این نتیجه اعمال سوء تو است.
به خاطر گناهانی است که انجام دادی و باعث شد که نبوت و امامت را انکار کنی.
می توان استنباط نمود که حضرت زینب “علیها السلام”دلیل کفر یزید را انباشته شدن گناهان برروی هم می دانند. گناهانی که ثمره عیاشی ها و شهوترانی ها و هوسبازی های او بوده که به جای بندگی خداوند برده نفس اماره بالسوء خویشتن گردیده و در نهایت به شکل آن جنایت بزرگ نمود یافته است.